รถเข็นขายไอศรีมโบราณที่พะสติกเกอร์ตัวโตๆว่า "ไอติมลุงกูล" คือรถเข็นขายไอศรีมทรงเครื่องที่หาตัวยากที่สุดเจ้าหนึ่ง (พอๆกับอาหารอีสานเจ้าหนึ่งที่จะเอามาเล่าในโอกาสต่อไป) เพราะคนขาย--ซึ่งก็คือลุงกูลนั่นแหล่ะ ตระเวนขายแบบเข้าออกซอยเล็กซอยน้อย คนที่ตามหาอยู่บนถนนสายหลักไม่ควรตั้งความหวังไว้ให้มาก โอกาสผิดหวัง...สูง
ไอติมลุงกูลจะใส่มาในแก้วพลาสติกใส มีช้อนสีสดให้ตักกินกัน ราคาก็ยอมเยาว์ ดังนี้
ใส่เครื่อง 10 บาท
ไม่ใส่เครื่อง 8 บาท
(เดี๋ยวขอเช็คราคาอีกทีก่อน จำไม่แม่น)
ใส่โคน 5 บาท
(ได้เนื้อไอติมน้อยกว่าแบบแก้ว)
เครื่องที่มีให้เลือก ข้าวเหนียว
ลูกชิด
มันเชื่อม
ขนมปัง
ข้าวโพด
(อืม.... น่าจะครบแล้วนะ)
ราดหน้าด้วยนมข้นหวานและถั่วเป็นอันเสร็จพิธี
อย่างที่บอกไป ไอติมเจ้านี้หาซื้อยากมาก ถึงยากที่สุด แต่เราก็จะตามหามาให้ได้!!!!!
เมื่อวานนี้เราก็เลยออกไปวนเวียนแถวตลาดหน้าสถานีรถไฟพัทลุง
ไปเจอรถเข็นลุงกูลจอดตักไอติมอยู่ข้างวินมอเตอร์ไซค์หลังตลาด
พอจอดรถจะข้ามถนนไปซื้อ ลุงกูลก็ออกรถข้ามถนนรถไฟไปอีกฝั่งพอดี
เอาละสิทีนี้
ปฏิบัติการล่าไอติมสุดขอบโลกก็อุบัติขึ้น
แล้วก็ไปตามทันตอนครึ่งทางจะถึงบ้านของลุงกูล
ถือว่าวันนี้ดวงดีจริงๆ เพราะไม่ใช่คนที่ขับรถหาจะได้เจอไอติมเจ้านี้ทุกวัน
ได้เวลาสั่งไอติมกันแล้ว...
สำหรับเราต้องนี่เลย...ลูกชิด ขนมปัง(กรอบอร่อยดี) และข้าวโพด(หวาน)
แก้วนึงไม่พอ อุตส่าห์ตามหามาหลายวัน ต้องเอาให้คุ้ม
เราเลยเอาไอติมโคนมาอีกโคนนึง
แล้วก็คุ้มจริงๆ ไอติมสีขาวๆงี้หวานมันเย็นชื่นใจ เครื่องก็กินกับไอติมอร้อย อร่อย มีรูปมาให้ดูด้วยนี่ไง เผื่อใครเห็นแล้วจะน้ำลายสอขึ้นมาบ้าง
อุ๊บ! โทษที กว่าจะถึงบ้าน กว่าจะได้จับมันมาถ่ายรูป ไอศรีมก็เข้าไปละลายอยู่ในท้องเรากันหมดแล้ว ก็มันอร่อยนี่นา
ใครสนใจอยากกินตอนเย็นๆ ไปตามหาได้แถวตลาดสถานีรถไฟพัทลุง ราวๆห้าโมงรถของลุงกูลจะมาจอดขายแถววินมอเตอร์ไซค์ ส่วนเวลาอื่นนั่น เราเองก็ยังอยากรู้เช่นกัน
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น